وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
هر کس که در این درجه (توکل) گام نهد، بعد از آن به درجه ی رضا منتقل می شود.
و رضا ثمره و بهره ی توکل است و هر کس که توکل را به رضا به امر الله تفسیر کند، در واقع توکل را به برترین نتایج و بزرگترین فوایدش تفسیر کرده است.
زیرا اگر انسان به حق توکل کند، به آن چه که وکیلش انجام دهد راضی می شود.
امام ابن قیم رحمه الله به نقل از شیخ الاسلام ابن تیمیه می فرماید:
قدر در میان دو حالت واقع شده است: توکل پیش از وقوع آن و خشنودی پس ازآن از دیدگاه دین و توحید.
زیرا هر کس پیش از انجام کاری به الله عزوجل توکل کند و پس از آن به هر چه پیش می آید خشنود باشد،
انسانی است که در عمل عبودیت را به اثبات رسانده است
فَإِذَا وَضَعَ قَدَمَهُ فِی هَذِهِ الدَّرَجَهِ انْتَقَلَ مِنْهَا إِلَى دَرَجَهِ الرِّضَا.
وَهِیَ ثَمَرَهُ التَّوَکُّلِ. وَمَنْ فَسَّرَ التَّوَکُّلَ بِهَا فَإِنَّمَا فَسَّرَهُ بِأَجَلِّ ثَمَرَاتِهِ، وَأَعْظَمِ فَوَائِدِهِ، فَإِنَّهُ إِذَا تَوَکَّلَ حَقَّ التَّوَکُّلِ رَضِیَ بِمَا یَفْعَلُهُ وَکِیلُهُ.
وَکَانَ شَیْخُنَا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ یَقُولُ: الْمَقْدُورُ یَکْتَنِفُهُ أَمْرَانِ: التَّوَکُّلُ قَبْلَهُ، وَالرِّضَا بَعْدَهُ، فَمَنْ تَوَکَّلَ عَلَى اللَّهِ قَبْلَ الْفِعْلِ.
وَرَضِیَ بِالْمَقْضِیِّ لَهُ بَعْدَ الْفِعْلِ فَقَدْ قَامَ بِالْعُبُودِیَّهِ. أَوْ مَعْنَى هَذَا.
(مَدَارِجُ السَّالِکِینَ بَیْنَ مَنَازِلِ إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ» لِــــــ ابْنِ قَیِّم الْجَوْزِیَّه ج ۲ ص ۱۲۲).