ماموستا فاروق رضایی:
فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَهٍ مِنْهُمْ طَائِفَهٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَلِیُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ (توبه ۱۲۲)
باید که از هر قوم و قبیلهای، عدّهای بروند (و در تحصیل علوم دینی تلاش کنند) تا با تعلیمات اسلامی آشنا گردند، و هنگامی که به سوی قوم و قبیلهی خود برگشتند (به تعلیم مردمان بپردازند و ارشادشان کنند و) آنان را (از مخالفت فرمان پروردگار) بترسانند تا (خویشتن را از عقاب و عذاب خدا برحذر دارند و از بطالت و ضلالت) خودداری کنند.
ﻗﺎﻝ اﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻰ اﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ: «ﻣﻦ یرد الله به خیرا ﻳﻔﻘﻬﻪ ﻓﻲ اﻟﺪﻳﻦ» متفق علیه
پیامبر ﷺ میفرماید:
« هر کس که خداوند به او ارادهی خیر کند، او را از دین آگاه میسازد.
ابن جوزی رحمه الله در التذکره فی الوعظ میفرماید:
هر کسی که دوست دارد وارث پیامبران باشد، ودر مزرعهی آنان کشاورزی کند، پس بدنبال علوم سودمند برود، که همانا علوم سودمند همان علوم دینی هستند.