- برای قضای حاجت، جایی را برگزیند که دور از چشمان مردم باشد.
- چیزی را که حاوی ذکر خداوند است با خود به دستشویی نبرد.
- با پای چپ وارد شود.
- هنگام وارد شدن به دستشویی بگوید: «بسمِ الله، اللهم إنی أعوذُ بک مِن الخُبْثِ، والخبائثِ».
- لباس خود را [در صحرا و محیط باز] برای پوشیده ماندن عورت تا نزدیک شدن به زمین کنار نزند.
- اینکه در هنگام قضای حاجت روبرو یا پشت به قبله ننشیند.
- در سایه یا راه یا آب مورد استفادۀ مردم یا زیر درختِ ثمردار قضای حاجت نکند.
دوم: آداب پس از قضای حاجت و بیرون آمدن از دستشویی
- برای استجمار([۱]) از استخوان یا مدفوع دیگر جانوران یا چیزی که دیگران از آن استفاده میکنند یا چیزهای محترم [مانند مواد غذایی] استفاده نکند.
- اینکه خودش را با دست راست پاک نکند و آلت خود را با دست راست نگیرد.
- اگر استجمار میکند به تعداد وتر (فرد) خود را تمیز کند، مثلا سه بار، و اگر تمیز نشد پنج بار.
- اگر از آب و سنگ استفاده کرد اول از سنگ استفاده کند و سپس از آب و اگر به یکی از این دو اکتفا نمود کافی است.
- هنگام بیرون آمدن از دستشویی اول پای راست خود را بیرون بگذارد.
- اینکه هنگام بیرون آمدن بگوید: «غُفرانَک».
[۱]– استجمار یعنی پاک کردن محل خروج نجاست با سنگ یا چیزهایی شبیه آن مانند دستمال توالت.