طلب حوائج و استغاثه کردن از اموات

مثلا شخص زائر می‌گوید:

⬅ یا آقای من، ای فلانی مریضم را شفا بده و یا مرا بر فلانی پیروز بگردان و همانند این دعاها.

⬅و شکی نیست که این اعمال جزو شرک به خداوند واحد و بی‌نیاز است و باعث می‌شود شخص گوینده چنان که از اقوال و اعمال شرکی خود قبل از مرگ توبه نکند-  برای همیشه داخل جهنم گردد.

⬅ همچنین از شنیع‌ترین بدعت‌های ایجاد شده در دین، توسل به صاحب قبر است تا برایش پیش خداوند دعا نماید.

شیخ محمد بن ابراهیم  می‌گوید:

⬅ توسل به اموات برای ارتباط با خداوند سبحان، و قرار دادن واسطه بین خود و خدا، از بزرگ‌ترین حرامهاست،

⬅و عین کاری است که مشرکین انجام می‌دادند،

⬅زیرا مشرکین ( نیز مانند اصحاب اهل قبور) معتقد نبودند که آن بتها (لات و عزی) رزق و روزی داده و یا خلق می‌کنند، بلکه آنها فقط به آن بتها توسل می‌کردند تا به خدا برسند، چنان که الله تعالی در مورد آنها حکایت می‌کند:

﴿مَا نَعۡبُدُهُمۡ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَآ إِلَى ٱللَّهِ زُلۡفَىٰٓ﴾ [الزمر: ۳].

یعنی: «ما آنها را جز براى اینکه ما را هر چه بیشتر به خدا نزدیک گردانند نمى‏پرستیم»

⬅ابن قیم می‌گوید: «رسول الله در ابتدا زیارت قبر را به خاطر سد ذریعه نهی کردند،

⬅ بعد از آنکه توحید در قلب اصحابش محکم گردید به آنها اجازه داد تا بر وجه شرعی آن را زیارت کنند و ( با این حال) آنها را از سخنان بیهوده در قبرستان نهی کرد،

⬅پس هر کس قبور را غیر از شیوه شرعی  آنگونه که خدا و رسولش دوست دارند زیارت کند، زیارت وی رخصت شرعی ندارد،
⬅ وبیهوده گویی در قبرستان انجام شرک قولی و فعلی در کنار آن قبرها است➡