گناهان و تأثیر آن بر قلب

قال میمون بن مهران: «إن العبد إذا أذنب ذنباً نکت فی قلبه بذلک الذنب نکته سوداء، فإن تاب محیت من قلبه فترى قلب المؤمن مجلی مثل المرآه، ما یأتیه الشیطان من ناحیه إلا أبصره، وأما الذی یتتابع فی الذنوب فإنه کلما أذنب ذنباً نکت فی قلبه نکته سوداء، فلا یزال ینکت فی قلبه حتى یسود قلبه، ولا یبصر الشیطان من حیث یأتیه».

میمون بن مهران فرمود: «هرگاه بنده ای گناهی را مرتکب شود نقطه ی سیاهی بر قلبش پدیدار می‌شود، ولی هرگاه توبه کرد آن نقطه سیاه از قلبش پاک می‌شود، پس قلب مؤمن مانند آینه روشن است، و شیطان (برای فریفتن او) جز با زیر نظر گرفتن وی (و حیله) سراغش نمی‌آید. اما آنکس که مدام در حال گناه است با هر گناهی که انجام می‌دهد نقطه ی سیاهی بر قلبش پدیدار می‌گردد تا آنکه قلبش کاملا سیاه می‌شود، و شیطان هرگاه سراغش برود نیازی به فریب و زیر نظر گرفتنش ندارد».

[ «حلیه الأولیاء» حافظ أبو نعیم اصفهانی ]