چهل عهد قرآنی (۳)

 

خدایا با تو عهد می‌بندم که هر عمل محسنانه‌ای را بی‌چشمداشت و منت انجام دهم و به خاطر داشته باشم که هر نیکویی که می‌کنم اول از همه، به خود کرده‌ام و بازتاب خوب آن به من باز می‌گردد، پس منتی بر دیگران نیست.

همچنین از یاد نبرم که هر بدی که از من سر بزند، نخستین کسی که از آن زیان می‌بیند خودم هستم؛ چرا که به ما آموخته‌ای:

«إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا» (اگر نیکی کنید به خودتان نیکی می کنید، و اگر بدی کنید باز هم به خود می ‏کنید)(اسراء/۷)،

«یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا بَغْیُکُمْ عَلَى أَنْفُسِکُمْ» ( ای مردم ستم های شما به زیان خود شماست)(یونس/۲۳)