چقدر مسکین و بینوا هستیم آنگاه که یکی از ما می گوید

“فارغ التحصیل می شوم و به آرامش می رسم”
و دیگری می گوید: “ازدواج می کنم و به آرامش می رسم”
سومی می گوید: “کار پیدا می کنم و به آرامش می رسم”
یا که “خانه یا ماشینی می خرم و به آرامش می رسم”.

دروغها و سراب دنیا چقدر ما را فریفته است..!!

اما بندگان و اولیای الله، نظر دیگری دارند..!!

آنگاه که از امام احمد بن حنبل رحمه الله سوال کردند: انسان چه زمانی به راحتی و آرامش می رسد؟
فرمود: “هنگامی که اولین گام را در بهشت بگذارد”.

و خلیفه دادگر عمر بن عبدالعزیز  رحمه الله می فرماید:
“بنده جز در زیر درخت طوبی (بهشت) به آرامش نمی رسد”.

پس خوشا به حال کسی که دانست جای آرمش حقیقی اش کجاست و برای رسیدن بدان عمل نمود.

از الله متعال خواستاریم که دنیا را از دلهایمان بیرون کشد و تقوا را توشه مسیرمان قرار دهد و سینه هایمان را بوسیله قرآن نورانی گرداند و همه اعمالمان را ختم به خیر و صلاح نماید و فردوس اعلی را منزلگاهمان قرار دهد.

آمین یا رب العالمین