هیچ مسلمانی نیست که بر قبر مردی (در روایتی: برادرش) که در دنیا او را می‌شناخته است گذر کند و بر او سلام کند مگر آنکه او را می‌شناسد و جواب سلام او را می‌دهد.

((مَا مِنْ عَبْدٍ یَمُرُّ بِقَبْرِ رَجُلٍ  (فی روایه: أخیِهِ) کَانَ یَعْرِفُهُ فِی الدُّنْیَا فَیُسَلِّمُ عَلَیْهِ, إِلا عَرَفَهُ وَرَدَّ عَلَیْهِ السَّلامَ))
هیچ مسلمانی نیست که بر قبر مردی (در روایتی: برادرش) که در دنیا او را می‌شناخته است گذر کند و بر او سلام کند مگر آنکه او را می‌شناسد  و جواب سلام او را می‌دهد.
امام ابوالفرج الجوزی در “علل المتناهیه” حدیث ۱۵۲۳ می‌فرماید: این حدیث صحیح نیست و بر ضعف عبدالرحمن بن زید (یکی از راویان حدیث) اجماع وجود دارد.
امام ذهبی در “تلخیص” حدیث ۱۰۱۹  این حدیث را ضعیف می‌داند و همچنین در “میزان الاعتدال” جلد ۲ صفحه ۵۶۵ این حدیث را در معرفی عبدالرحمن بن زید می‌آورد.