هدایت بر دو نوع است

هدایت با صیغه ی «الهدی» به کار می رود و منظور از آن، ایمانی است که در دل جای می گیرد، کسی جز الله قدرت ایجاد آن را در دل بندگان ندارد، الله متعال می فرماید:

{إِنَّکَ لَا تَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ} «قصص/۵۶»

(تو نمی توانی کسی را که دوست داری، هدایت کنی).

و می فرماید: {لَیْسَ عَلَیْکَ هُدَاهُمْ}:

(هدایت آنان بدست تو نیست). «بقره/۲۷۲»
و می فرماید: (هر کس را الله گمراه کند، هدایت کننده ای ندارد).

و می فرماید: {مَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَمَنْ یُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِیًّا مُرْشِدًا (۱۷)

(هر کس را الله هدایت کند، هدایت یافته اوست و هر کس را گمراه کند، هرگز برای او سرپرست و راهنمایی نخواهی یافت). «کهف/۱۷»

و دیگر آیاتی که در آنها هدایت بطور مطلق به کار رفته است و منظور بیان و شرح حق و ارشاد و راهنمایی به حق است.

الله متعال می فرماید: {وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آَیَهٌ مِنْ رَبِّهِ إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِکُلِّ قَوْمٍ هَادٍ (۷)

(ای پیامبر صلى الله علیه وسلم تو فقط هشدار دهنده ای و هر قومی را هدایت کننده ای است). «رعد/۷»

و می فرماید: {وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَیْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَى عَلَى الْهُدَى فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَهُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ (۱۷):

(اما ثمود را هدایت کردیم ولی آنها کوری را بر هدایت ترجیح دادند … ) «فصلت/۱۷»

و می فرماید:{النَّجْدَیْنِ (۱۰)

(او را به راه خیر و شر هدایت کردیم) «بلد/۱۰»

طبق تفسیر کسی که می گوید: منظور از آیه خیر و شر است، و قول راجح نیز همین است. «والله اعلم»