مقصود علما از تعریف ایمان

بعد از اینکه اهل ارجاء بدعت حصر نمودن ایمان را در قول برپا کردند .. علمای اهل سنت وجماعت در رد آنانفرمودند: “ایمان قول و عمل است”.

به صورت خلاصه ایمان حقیقتی مرکب از قول وعمل است .. که قول بر دو قسم است : قول قلب که همان تصدیق،اقرار و شناخت قلبی است ..

وقول زبان که همان بر زبان جاری کردن کلمه شهادتین ودیگر اقوال همچون:اقرار به امور غیبی .. ذکر وتسبیح و … است

اما عمل نیز بر دو قسم است: عمل قلب که عبارت است از نیت،اخلاص وحب و …

عمل جوارح : اعمال تعبدی که توسط جوارح انجام می شود ..!

بر این اساس به هر یک از اقسام فوق الذکر کلمه ایمان را می توان اطلاق نمود .. چنانچه در قرآن کریم نمازی که شامل قول قلب وزبان و عمل قلب وجوارح است .. ایمان نامیده شده است :

{وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُضِیعَ إِیمَانَکُمْ} [البقره ۱۴۳].

ترجمه : {و الله هرگز ایمان ( نمازهای ) شما را ضایع نمی گرداند}.

[ برگرفته از سخنان شیخ سفر حوالی حفظه الله ].