وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
خف یا موزه نوعی پاپوش است که معمولا از چرم ساخته می‌شود، و حکم پاپوش‌های کتانی و پشمی (جوراب) و انواع دیگر نیز مانند آن است.
دوم: دلیل مشروع بودن مسح بر خُف
نصوص دال بر این حکم به طور متواتر در سنت آمده است، از جمله حدیث عبدالله بن عمر از سعد بن ابی وقاص از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ که ایشان بر خف مسح نمودند.([۱])
از عمرو بن امیۀ ضمری نیز نقل است که گفت: رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ را دیدم که بر عمامه و خفّ خود مسح نمود.([۲]) همچنین در حدیث مغیره بن شعبه ـ رضی الله عنه ـ آمده که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ خطاب به ایشان [که قصد داشت خف‌های پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ را برای وضو بیرون بیاورد] فرمود: «رهایشان کن که در حال وضو آنان را به پا کرده‌ام» سپس بر آن مسح کرد.([۳])
مسح بر خف چند شرط دارد:
- اینکه بعد از وضو آن‌ها را به پا کرده باشد، به دلیل حدیث عروه بن مغیره از پدرش که گفت: «همراه با پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ در سفری بودم؛ خواستم خف‌هایش را بیرون بیاورم، پس فرمود: «رهایشان کن، زیرا با وضو آن را پوشیده‌ام» سپس بر آن مسح نمود.([۴])
- اینکه خف یا جوراب پاک باشد. در صورت نجاست مسح بر آن صحیح نیست.
- اینکه خف یا جوراب، محلی را که شستن آن در وضو فرض است [یعنی تا کعبین] پوشانده باشد.
مقیم می‌تواند به مدت یک شبانه روز، و مسافر به مدت سه شبانه روز بر خف [یا جوراب] مسح کند. بر اساس قول صحیح این مدت از نخستین مسح شروع می‌شود.
دست خود را در آب فرو می‌برد، سپس روی خف [یا جوراب] را از سمت انگشتان تا اول ساق، تنها یک بار مسح می‌کند و زیر و پشت پا را مسح نمی‌کند.
ششم: باطل کننده‌های مسح([۵])
- در آوردن خف یا جورابی که بر آن مسح کرده است.
- واجب شدن غسل جنابت.
- به پایان رسیدن مدت مسح.
[۱]– بخاری در کتاب الوضوء، باب «المسح علی الخفین» (۲۰۲).
[۲]– بخاری در کتاب الوضوء، باب «المسح علی الخفین» (۲۰۴).
[۳]– به روایت بخاری در کتاب وضو، باب «إذا أدخل رجلیه وهما طاهرتین» (۲۰۶)، و مسلم در کتاب الطهاره، باب «المسح علی الخفین» (۲۷۴).
[۴]– حدیث پیشین.
[۵]– یعنی پس از آن در صورت بی وضو شدن باید وضوی کامل بگیرد (مترجم).