فضیلت امید

قَالَ الله تَعَالَى إخباراً عن العبدِ الصالِحِ:

﴿فَسَتَذۡکُرُونَ مَآ أَقُولُ لَکُمۡۚ وَأُفَوِّضُ أَمۡرِیٓ إِلَى ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ بَصِیرُۢ بِٱلۡعِبَادِ ۴۴ فَوَقَىٰهُ ٱللَّهُ سَیِّ‍َٔاتِ مَا مَکَرُواْۖ وَحَاقَ بِ‍َٔالِ فِرۡعَوۡنَ سُوٓءُ ٱلۡعَذَابِ ۴۵﴾
[غافر: ۴۴-۴۵].

خداوند در حالیکه از بندهء صالح خبر می‌دهد، می‌فرماید: «و من کار خود را به الله وامی گذارم، همانا الله به احوال بندگان بیناست. پس خداوند او را از شر و مکر فرعونیان محفوظ داشت».

«وعن أبی هریره رضی الله عنه ، عن رسول اللَّه صلی الله علیه وسلم أَنَّهُ قال: «قالَ اللَّه، عَزَّ وَجل، أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدی بی، وأَنَا مَعَهُ حَیْثُ یَذْکُرُنی، وَاللَّهِ للَّهُ أَفْرَحُ بتَوْبهِ عَبْدِهِ مِنْ أَحَدِکُمْ یجدُ ضالَّتَهُ بالْفَلاهِ، وَمَنْ تَقَرَّبَ إِلَیَّ شِبْرا، تَقرَّبْتُ إِلَیْهُ ذِرَاعا، وَمَنْ تَقَرّبَ إِلَیَّ ذِراعا، تقَرَّبْتُ إلیه بَاعا، وإِذَا أَقْبَلَ إِلَیَّ یمْشی، أَقبلتُ إلَیه أُهَرْوِلُ»»
متفقٌ علیه، وهذا لفظ إحدى رِوایات مسلم.

«ابو هریره رضی الله عنه از پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم روایت می‌کند که فرمود:
خداوند تعالی می‌فرماید: من با گمان بنده ام به خویش می‌باشم. و من با او هستم هر کجا که مرا یاد کند، “سوگند بخدا که خدا شادمان‌تر می‌شود به توبهء بنده‌اش از یکی از شما که در بیابان گم شده‌اش را می‌یابد” و آنکه بسوی من یک وجب نزدیکی جوید، به او یک گز نزدیک شوم و آنکه بسویم گزی نزدیک شود به او یک باع نزدیک شوم و چون بسویم گام زند با سرعت به او روی می‌آورم».