فرمان رسول الله صلی الله علیه وسلم برای دوری از آویزان کردن اشیاء غیر شرعی به نیت شفاء و چشم زخم (۲)

و عقبه بن عامرت از رسول الله صلی الله علیه وسلم روایت می کند که فرمودند: منْ عَلَّقَ تَمِیمَهً فَقَدْ أَشْرَکَ.
هر کسی تمیمه یا تعویذی آویزان کند؛ قطعاً شرک ورزیده است.
مسند أحمد (۴ / ۱۵۶). مستدرک حاکم ۴-۲۱۹

و حذیفه رضی الله عنه ، پارچه ی تبرکی را از دست شخصی درآورد در حالیکه آیه‌ی زیر را می‌خواند.
{وَ مَا یُؤمِنُ أکثَرُهُم بِاللهِ إلاَّ وَ هُم مُشرِکُون} یوسف ۱۰۶٫
«و بیشترشان به خدا ایمان نمى‏آورند جز اینکه [با او چیزى را] شریک مى‏گیرند».

سعید ابن جبیر تابعی بزرگوار می‌گوید: «مَنْ قَطَعَ تَمِیمَهً عَنْ إِنْسَانٍ، کَانَ کَعَدْلِ رَقَبَهٍ»
(هر کس تعویذی از انسانی باز کند ثوابش مانند آزاد کردن برده‌ایست).

امام احمد از رویفع روایت می‌کند که گفت رسول الله به من فرمود: «یَا رُوَیْفِعُ لَعَلَّکَ أَنْ تَطُولَ بِکَ حَیَاهٌ، فَإِنْ بَقِیتَ بَعْدِی فَأَخْبِرِ النَّاسَ أَنَّهُ مَنْ عَقَصَ لِحْیَتَهُ، أَوْ تَقَلَّدَ وِتْرًا، أَوِ اسْتَنْجَى بِعَظْمٍ، أَوْ رَجِیعٍ، فَمُحَمَّدٌ مِنْهُ بَرِیءٌ».
ای رویفع شاید عمرت طولانی شود [اگر چنین شد] به مردم خبر بده هر کس ریشش را ببندد یا حیوانش را با نخی یا پارچه ای به هدف شفا ببندد یا با مدفوع حیوان یا استخوان، استنجا بزند، بداند که محمد از آن‌ها بیزار و متنفر است.

عن ابراهیم عن عبدالله ابن مسعود رضی الله عنه، أنّه کره تعلیق شیء من القرآن
«عبدالله ابن مسعود رضی الله عنه، آویزان کردن آیاتی از قرآن را ناپسند می‌دانستند» .
مصنف ابن ابی شیبه، ج ۵ ص ۴۲۸ باب فی تعلیق التمائم و الرقی.