عهد قرآنی

 
خدایا با تو عهد می‌بندم که فراموش نکنم حقیقت انسانی من، ابدی و جاودان است و پس از مرگ جسمانی، به حیات خود ادامه خواهد داد.

تو از روح خود در من دمیده‌ای و من به بقای تو، باقی هستم:‌

«مِنْهَا خَلَقْنَاکُمْ وَفِیهَا نُعِیدُکُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُکُمْ تَارَهً أُخْرَى» (ما شما را از آن (خاک) آفریدیم و در آن باز میگردانیم و از آن نیز بار دیگر شما را بیرون می‏آوریم)
(طه/۵۵)

«وَکُنْتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْیَاکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ» (چگونه به خداوند کافر می‏شوید در حالی که شما اجسام بی روحی بودید و او شما را زنده کرد، سپس شما را می‏میراند، و بار دیگر شما را زنده می‏کند، سپس به سوی او باز می‏گردید)
(بقره/۲۸)

«اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَیَجْمَعَنَّکُمْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ لَا رَیْبَ فِیهِ وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ حَدِیثًا» (خداوند معبودی جز او نیست! و به یقین همه شما را در روز رستاخیز-که شکی در آن نیست-جمع میکند! و کیست که از خداوند راستگوتر باشد)
(نساء/۸۷)