علامت سعادت و علامت شقاوت

قال ابن القیم رحمه الله: «طوبى لمن شغله عیبه عن عیوب الناس وویل لمن نسی عیبه وتفرغ لعیوب الناس، فالأول علامه السعاده والثانی علامه الشقاوه».[۱] امام ابن قیم رحمه الله فرمود: ‏«خوشا بحال کسی که پرداختن به عیبش وی را از عیوب مردم غافل کرده، و وای بر آنکسی که عیب خود را فراموش کرده و به عیوب مردم پرداخته، اولی نشانه سعادت است و دومی نشانه شقاوت».

‏«طریق الهجرتین» (ص : ۱۷۶)