طاعون

«وعَنْ عائشَهَ رضی الله عنه  أنَهَا سَأَلَتْ رسولَ اللَّه صلی الله علیه وسلم عَن الطَّاعون، فَأَخبَرَهَا أَنَهُ کَانَ عَذَاباً یَبْعَثُهُ اللَّه تعالى عَلَى منْ یَشَاء، فَجَعَلَهُ اللَّهُ تعالَى رحْمهً للْمُؤْمنِین، فَلَیْسَ مِنْ عَبْدٍ یَقَعُ فی الطَّاعُون فَیَمْکُثُ فی بلَدِهِ صَابِراً مُحْتَسِباً یَعْلَمُ أَنَّهُ لاَ یُصِیبُهُ إِلاَّ مَا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ إِلاَّ کَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ الشَّهِیدِ»»

رواه البخاری.

«از عایشه رضی الله عنه روایت است که:
وی از رسول خدا صلی الله علیه وسلم در بارهء طاعون پرسید. آنحضرت صلی الله علیه وسلم وی را با خبر ساختند که طاعون عذابی بوده که خداوند آنرا بر کسی که می‌خواست نازل می‌نمود. و خداوند آنرا برای مؤمنان رحمت قرار داده است. پس هر بندهء که در برابر طاعون قرار گیرد و در شهر خویش صبر نموده از خدا مزد بطلبد و بداند که به وی جز آنچه که خداوند برایش نوشته نمی‌رسد، مگر اینکه خداوند به وی مزد شهید را ارزانی می‌دارد».