ضابط مشروعیت تعویذ و قرآن درمانی کدام است؟ و آیا تعویذ مبنای علمی هم دارد یا یک مسأله تعبدی صرف است؟

ج : برای پی بردن به مشروعیت تعویذِ افرادِ تعویذکننده دو راه وجود دارد : اول : عرضه آن بر علماء و تأیید علماء و دوم بریء بودن آن از شائبه شرک همچنانکه پیغمبر(ص) فرمودند : «تعویذتان را بر من عرضه کنید، تا زمانی که شائبه شرک در آن نباشد، بی‌اشکال است».

تعویذ یک علم قائم به ذات است و بلکه برای مداوا اصل و مبنا است که مورد سهل‌انگاری واقع شده است، حتی ابن تیمیه آن را از پایه‌های جهاد و آن را جهاد انبیاء و صالحان با شیطان قلمداد می‌کند. بنابراین قرآن درمانی هم علم است و هم عبادت، و در حالی که غرب به سرعت مشغول ایجاد کلینیک‌های روان‌درمانی بوده و در داخل بیمارستانها نیز بخشی با این اسم ایجاد می‌کند، ما، امت اسلامی، که برای این کار شایسته‌تریم آنرا انجام نمی‌دهیم، مخصوصاً که ما صاحب یک رسالت آسمانی هستیم. بنابراین قرآن درمانی و تعویذ، تنها برای تبرک نیست، بلکه علمی است با ضوابط مشخص و نباید بدون آگاهی از آن و شناخت راه و روش آن به انجام آن بپردازیم.