وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
بارها شنیده‌ام که مخالفان می‌گویند:
افراد دین‌دار وقتی بحث می‌کنند هیچ شکی به عقایدشان راه نمی‌دهند ولی افرادی که اهل علم هستند این‌گونه نیستند، احتمال می‌دهند که حرف‌های آن‌ها نادرست باشد و بهترین را انتخاب می‌کنند.
پاسخ:
خدانشناسان با این حرف‌ها همان حقّه‌ی قدیمی را تکرار می‌کنند یعنی دین را در مقابل علم قرار می‌دهند ! و شروع می‌کنند به تخریب دین!
بارها گفته‌ایم که دین یک طرز فکر و شیوه‌ی زندگی کردن می‌باشد و علم نوعی مکانیسم و شیوه‌ی کار برای کشف مجهولات در دنیای پیرامون ما.
یک سؤال:
چرا «طرز فکر بی‌خدایی» خود را در مقابل «علم » قرار نمی‌دهند؟ می‌دانید آن‌ها هم با یقین می‌گویند که طرز فکر ما درست و غیرقابل تغییر است؟!
متوجه حقّه‌ی آن‌ها شدید؟
لذا این فرمول را فقط برای مسلمانان معتقد بکار می‌گیرند و خود از آن فرار می‌کنند (رویارویی علم و طرز فکر).
در کل برای اثبات درستی عقیده‌ی الحادی‌شان باید، طرز فکر خود را در مقابل طرز فکر ما (اسلام مبارک) قرار دهند، نه اینکه فکر ما را در مقابل علم قرار دهند و ادعا کنند که علم تغییرپذیر است ولی عقیده‌ی شما غیرقابل تغییر!
در حالی‌که آن‌ها هم عقیده‌ی خود را غیرقابل تغییر می‌دانند و این مصداق بارز «تلبیس» از جانب ناباوران می‌باشد.