سلسله احادیث رایج و مشهور اما ضعیف و باطل؛ حُبُّ الْوَطَنِ مِنَ الإِیمَانِ

امام الصغانی درکتاب “موضوعات” (۷) و دیگران آن را ذکر کرده اند و حکم به موضوع بودن آن داده اند. ملا علی قاری در رد سخن امام سخاوی که در المقاصد الحسنه می فرماید: موضوع است اما معنی آن صحیح می باشد! می گوید: چگونه معنای آن صحیح است در صورتی که هیچ ملازمتی میان حب وطن و ایمان وجود ندارد، بلکه مخالف با این آیه می باشد که می فرماید: {وَلَوْ أَنَّا کَتَبْنَا عَلَیْهِمْ أَنِ اقْتُلُواْ أَنفُسَکُمْ أَوِ اخْرُجُواْ مِن دِیَارِکُم مَّا فَعَلُوهُ إِلاَّ قَلِیلٌ مِّنْهُمْ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُواْ مَا یُوعَظُونَ بِهِ لَکَانَ خَیْراً لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِیتاً} (نساء:۶۶)

ترجمه: و اگر ما ( با تعیین تکلیفات طاقت فرسائی همچون جهاد مستمر ) بر آنان واجب می کردیم که ( در راه خدا ، خود را در معرض تلف قرار داده و ) خویشتن را بکشید ، و یا این که ( برای جهاد ترک یار و دیارتان کنید و ) از سرزمین خود بیرون روید ، این کار را جز گروه اندکی از آنان انجام نمی دادند ( و اطاعت فرمان نمی کردند ) . و اگر اندرزهائی را که به آنان داده می شد انجام می دادند ( و دستور را به کار می بستند ، در دنیا و آخرت ) برای آنان بهتر بود و ( ایمان ) ایشان را پابرجاتر می کرد.
پس این آیه می فرماید: آنها (منافقان) حب وطن داشتند اما تلبس به ایمان خیر!