سفر، بخشی از عذاب است

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله علیه وسلم فرمود: «السَّفَرُ قِطْعَهٌ مِنَ الْعَذَابِ یَمْنَعُ أَحَدَکُمْ طَعَامَهُ وَشَرَابَهُ وَنَوْمَهُ فَإِذَا قَضَى نَهْمَتَهُ فَلْیُعَجِّلْ إِلَى أَهْلِهِ». (متفق علیه)

ترجمه: «سفر، بخشی از عذاب است. زیرا انسان را از خوردن، نوشیدن و خوابیدن، باز می دارد. بنابراین، پس از انجام امور آن، باید هر چه زودتر به خانه برگشت».

ابن حجر رحمه الله در فتح الباری (۶۲۴/۳) می فرماید: « سُئِلَ إِمَامُ الْحَرَمَیْنِ حِینَ جَلَسَ مَوْضِعَ أَبِیهِ لِمَ کَانَ السَّفَرُ قِطْعَهً مِنَ الْعَذَابِ فَأَجَابَ عَلَى الْفَوْرِ لِأَن فِیهِ فِرَاق الأحباب»

ترجمه: هنگامی که امام الحرمین (جوینی) در مکان پدرش نشست (بعد از وفات ایشان) از او سوال شد: چرا سفر قطعه ای از عذاب است؟ ایشان فورا فرمودند: چرا که در آن دوری و فراق محبوبان وجود دارد.