وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
نوع اول: زن حامله که عده اش در صورت وفات شوهر یا طلاق، وضع حمل است. چنانکه الله تعالی می فرمایید:« وَأُولاتُ الأحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ یَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ » [الطلاق: ۴] « و عدّه ی زنان باردار این است که وضع حمل کنند»
نوع دوم: زنی که شوهرش وفات کرده و او حامله نیست، عدّه ی این زنان این است که از وقتی که شوهرانشان وفات می یابند، چهار ماه و ده روز عدّه بگذرانند.
الله تعالی می فرماید [وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجًا یَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَهَ أَشْهُرٍ وَعَشْرًا » [البقره:۲۳۴]
«و کسانی از شما که می میرند و زنانی می گذارند آن زنان باید چهار ماه و ده روز عده بگذرانند»
نوع سوم: زنی که عادت ماهیانه دارد، این زن اگر طلاق داده شود یا نکاحش فسخ گردد باید بعد از طلاق سه بار عادت ماهیانه و یا سه بار پاک شدن از حیض انتظار بکشد.
[وَالْمُطَلَّقَاتُ یَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلاثَهَ قُرُوءٍ » [البقره: ۲۲۸]
«زنان مطلقه باید (بعد از طلاق) سه بار عادت ماهیانه( و یا سه بار پاک شدن از حیض) انتظار بکشند.»
نوع چهارم: زنی که به علت کمی سن و یا به سبب پیری عادت ماهیانه ندارد،عده ی چنین زنی سه ماه است.
چون الله تعالی می فرماید:« وَاللائِی یَئِسْنَ مِنَ الْمَحِیضِ مِنْ نِسَائِکُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلاثَهُ أَشْهُرٍ وَاللائِی لَمْ یَحِضْنَ » [الطلاق:۴]
[زنانی که ناامید از عادت ماهیانه اند، و همچنین زنانی که هنوز عادت ماهیانه ندیده اند، اگر (درباره ی حکم عده ی ایشان ) مترددید، بدانید که عده ی آنان سه ماه است.]
نوع پنجم: زنی که عادت ماهیانه اش بند آمده و او دلیلش را نمی داند. عدّه ی چنین زنی یک سال است؛ چون امام شافعی می گوید: این قضاوت عمررَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ بین مهاجرین و انصار است. تا جایی که ما می دانیم کسی به آن اعتراض ندارد.
نوع ششم: زنی که شوهرش مفقود است، عده ی چنین زنی این است که بعد از مدّتِ انتظار کشیدن برای شوهر، چهار ماه و ده روز عدّه بگذارند.(یعنی چنین زنی، پس از اینکه مدتها برای پیدا شدن شوهرش جستجو می کند و انتظار می کشد، اما در نهایت مأیوس می شود. پس از ناامید شدن، در سوگ شوهر می نشیند و چهار ماه و ده روز عدّه می گذراند و از آن پس می تواند ازدواج کند.)