روزه گرفتن و نگرفتن در سفر، اختیاری است

عنْ حَمْزَهَ بْنِ عَمْرٍو الأَسْلَمی‌ (رضی الله عنه) أَنَّهُ قَالَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ أَجِدُ بِی قُوَّهً عَلَى الصِّیَامِ فِی السَّفَرِ، فَهَلْ عَلَیَّ جُنَاحٌ؟فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «هِیَ رُخْصَهٌ مِنْ اللَّهِ، فَمَنْ أَخَذَ بِهَا فَحَسَنٌ وَمَنْ أَحَبَّ أَنْ یَصُومَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْهِ».
(م/۱۱۲۱) صحیح مسلم

ترجمه: از حمزه بن عمرو اسلمی‌ (رضی الله عنه) روایت است که گفت: یا رسول الله! من توانایی روزه گرفتن در سفر را دارم؛ اگر روزه بگیرم گناهکار می‌شوم؟ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:«این (روزه نگرفتن) رخصتی (تخفیفی) از جانب الله متعال است؛ هر کس به آن، عمل کند، خوب است.  و هر کس، خواست که روزه بگیرد، گناهی بر او نیست».

عنْ أَبِی الدَّرْدَاءِ (رضی الله عنه) قَالَ: خَرَجْنَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله وسلم) فِی شَهْرِ رَمَضَانَ، فِی حَرٍّ شَدِیدٍ، حَتَّى إِنْ کَانَ أَحَدُنَا لَیَضَعُ یَدَهُعَلَى رَأْسِهِ مِنْ شِدَّهِ الْحَرِّ، وَمَا فِینَا صَائِمٌ، إِلاَّ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله وسلم) وَعَبْدُ اللَّهِ بْنُ رَوَاحَهَ.

(م/۱۱۲۲)  صحیح مسلم

ترجمه: ابو درداء (رضی الله عنه) می‏گوید: ماه رمضان بود و هوا بسیار گرم که همراه رسول الله ص به سفر رفتیم.  مردم از شدت گرما، دست‌های خود را روی سرشان می‌گذاشتند.  و ازمیان ما کسی غیر از رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و عبدالله بن رواحه، روزه نبود.