روزه در سفر (۲)

عنْ أَبِی الدَّرْدَاءِ رضی الله عنه قَالَ: خَرَجْنَا مَعَ النَّبِیِّ صلی الله علیه و سلم فِی بَعْضِ أَسْفَارِهِ فِی یَوْمٍ حَارٍّ حَتَّى یَضَعَ الرَّجُلُ یَدَهُ عَلَى رَأْسِهِ مِنْ شِدَّهِ الْحَرِّ وَمَا فِینَا صَائِمٌ إِلاَّ مَا کَانَ مِنَ النَّبِیِّ صلی الله علیه و سلم وَابْنِ رَوَاحَهَ. (بخارى:۱۹۴۵)

ترجمه: ابو درداء رضی الله عنه می‏گوید: در یکی از سفرها، همراه رسول خدا صلی الله علیه و سلم خارج شدیم. هوا گرم بود تا جایی که مردم از شدت گرما، دستهای خود را روی سرشان می گذاشتند. و از میان ما کسی غیر از رسول خدا صلی الله علیه و سلم و ابن رواحه، روزه نبود.