روزه از آنِ من است و من پاداش آن را می‌دهم(۵)

امام مالک در روایت دیگری آورده است که پیامبر  صلی الله علیه و سلم فرمودند:

۱۶۰- «یَقُوْلُ اللَّهُ جل جلاله: إِنَّمَا یَذَرُ شَهْوَتَهُ، وَطَعَامَهُ، وَشَرَابَهُ مِنْ أَجْلِی، فَالصِّیَامُ لِی، وَأَنَا أَجْزِی بِهِ، وکُلُّ حَسَنَهٍ بِعَشْرِ أَمْثَالِهَا إِلَى سَبْعِ مِائَهِ ضِعْفٍ، إِلَّا الصِّیَامَ فَهُوَ لِی، وَأَنَا أَجْزِی بِهِ».

160. «خداوند متعال می‌فرماید: «همانا [بنده‌ی روزه‌دارم] شهوت و خوراک و نوشیدنیش را به خاطر من رها می‌کند، پس روزه از آن من است و من پاداش آن را می‌دهم، هر نیکی [نزد من] ده برابر تا هفتصد برابر جزا و پاداش دارد، جز روزه، زیرا روزه از آن من است و من پاداش آن را می‌دهم (جزایش خارج از این قاعده است)».