«سَیَکُونُ أُمَرَاءُ یَغْشَاهُمْ غَوَاشٍ، أَوْ حَوَاشٍ مِنَ النَّاسِ یَظْلِمُونَ وَیَکْذِبُونَ، فَمَنْ أَعَانَهُمْ عَلَى ظُلْمِهِمْ وَصَدَّقَهُمْ بِکَذِبِهِمْ، فَلَیْسَ مِنِّی وَلَا أَنَا مِنْهُ، وَمَنْ لَمْ یُصَدِّقْهُمْ بِکَذِبِهِمْ، وَلَمْ یُعِنْهُمْ عَلَى ظُلْمِهِمْ، فَأَنَا مِنْهُ وَهُوَ مِنِّی».
«در آینده حاکمانی خواهند آمد که حاشیه و درباریانی از مردم دور آنان را خواهند گرفت؛ هرکس نزد آنان برود و دروغشان را تصدیق کند و آنان را بر ستمشان یاری دهد او از من نیست و من از او بیزارم و هرکس نزدشان نرود و آنان را یاری ندهد او از من است و من از او هستم».
ابن حجر در الأمالی المطلقه (۲۱۸) می گوید حسن است.