خوش به حال غریبان

بقلم: دکتر محمد العریفی

غریبان چه کسانی هستند؟
آنان انسان‌هایی نیک هستند در میان انسان‌های بدِ بسیار
آنان زنان و مردانی هستند که در پیمان خود با خداوند، راستی پیشه کرده‌اند.
اخگر به دست می‌گیرند و بر صخره‌های سخت راه می‌روند و بر خاکستر می‌خوابند و از فساد می‌گریزند.
سخنانشان راست است، پاکدامنند، چشم فرو هشته‌اند.
حرفی که می‌زنند از روی عفت است و نشست‌هایی که دارند شریفانه است.
و در نتیجه، آن هنگام که در برابر خداوند بایستند و پاها شهادت دهند و گوش‌ها و چشم‌ها به حرف آیند، شاد می‌شوند. چرا که چشمانشان علیه آنان شهادت نمی‌دهند که به سوی حرام نگریسته‌اند. و گوش‌هایشان شهادت نمی‌دهند که ترانه‌های حرام را شنیده‌اند. بلکه اعضای بدنشان به گریه‌ی هنگام سحر و پاکدامنیِ روز شهادت می‌دهند.
اما دیگران رسوا می‌شوند و هلاک !!

{حَتَّىٰ إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ * وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَیْنَا ۖ قَالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِی أَنْطَقَ کُلَّ شَیْءٍ وَهُوَ خَلَقَکُمْ أَوَّلَ مَرَّهٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ * وَمَا کُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَلَا أَبْصَارُکُمْ وَلَا جُلُودُکُمْ وَلَٰکِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَا یَعْلَمُ کَثِیرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ * وَذَٰلِکُمْ ظَنُّکُمُ الَّذِی ظَنَنْتُمْ بِرَبِّکُمْ أَرْدَاکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِینَ * فَإِنْ یَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ۖ وَإِنْ یَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِینَ}.
[سوره فصلت ۲۰ – ۲۴] « و [یاد کن] روزی را که دشمنان الله به سوی آتش گرد آورده و بازداشت می‌شوند (۱۹) تا چون بدان رسند گوششان و دیدگانشان و پوستشان به آنچه می‌کرده‌اند بر ضدشان گواهی دهند (۲۰) و به پوست [بدن] خود می‌گویند چرا بر ضد ما شهادت دادید؟ می‌گویند همان خدایی که هر چیزی را به زبان درآورده ما را گویا گردانیده است و او نخستین بار شما را آفرید و به سوی او برگردانیده می‌شوید (۲۱) و [شما] از اینکه مبادا گوش و دیدگان و پوستتان بر ضد شما گواهی دهند [گناهانتان را] پوشیده نمی‌داشتید لیکن گمان داشتید که الله بسیاری از آنچه را که می‌کنید نمی‌داند (۲۲) و همین بود گمانتان که در باره‌ی پروردگارتان بردید، شما را هلاک کرد و از زیانکاران شدید (۲۳) پس اگر شکیبایی نمایند جایشان در آتش است و اگر از درِ پوزش درآیند مورد اجابت قرار نمی‌گیرند».