وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ناسزا گفتن به اسلام سبب خروج از دین می شود، زیرا ناسزا گفتن به دین و استهزا به آن از عوامل اصلی ارتداد و کفر انسان است، خداوند در مورد کسانی که دین اسلام را مورد تمسخر قرار می دادند و می گفتند: هدف ما شوخی و سرگرمی بوده است، چنین حکم صادر فرمودند: این عمل آنان به منزله ی استهزا به الله تعالی و رسول و قرآن است و با این کار کافر شدند.
الله تعالی فرموده: {قُلْ أَبِاللَّهِ وَآیَاتِهِ وَرَسُولِهِ کُنْتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ (۶۵)لا تَعْتَذِرُوا قَدْ کَفَرْتُمْ بَعْدَ إِیمَانِکُمْ} [توبه:۶۵-۶۶].
( اگر (آنان را در مورد سخنان مسخره آمیزشان) باز خواست کنی می گویند: برای سرگرمی و شوخی سخنانی می گفتیم. بگو: آیا الله و آیات او پیامبرش را تمسخر می کردید، عذر خواهی نکنید، شما بعد از ایمان آوردن کافر شده اید).
بنابراین هر نوع استهزاء و یا ناسزا گفتن به الله و رسول و دین ، کفر محض و خروج از دایره ی اسلام است.
با توجه به همه ی این مسائل، دروازه ی توبه همچنان باز است؛ زیرا الله تعالی فرموده: {قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ (۵٣)}[زمر:۵۳].
(بگو: ای بندگان من که با افراط در گناه بر خویشتن ستم کرده اید! از رحمت الله تعالی ناامید نباشید همانا الله تعالی همه ی گناهان را می بخشد، بی شک اوست که آمرزنده و مهربان است).
هر گاه انسان از صمیم قلب توبه نموده و شرایط آن را مراعات نماید، الله تعالی توبه ی او را می پذیرد.
توبه دارای پنج شرط اساسی است که عبارتند از:
۱- توبه باید خالصانه و دارای انگیزه ی الهی باشد، از ریا و خود نمایی به دور باشد، توبه از ترس مردم و یا بخاطر امر دنیوی نباشد، زمانی توبه خالصانه است که بر اساس تقوا و خوف از عذاب الهی و امید ثواب باشد.
۲-ازگناهان خود پشیمان باشد، از کارهایی که انجام داده ناراحت باشد، احساس کند گرفتار مشکل بزرگی شده است و می خواهد هر چه زودتر رهایی یابد.
۳- از ادامه و اصرار برگناه بپرهیزد، از گناه فاصله گیرد، چنانچه ترک واجب کرده است آن را انجام دهد و در صورت امکان جبرانش کند، اگر مرتکب حرامی شده است از آن باز آید، چنانچه حق شخصی را ضایع کرده آن را به صاحبش برگرداند و یا از او طلب بخشش نماید.
۴- تصمیم جدی بگیرد تا درآینده هرگز مرتکب چنین گناهی نشود.
۵- پذیرش توبه دارای محدودیت زمانی است، چنانچه شخصی بعد از سپری شدن وقت آن، توبه کند، توبه اش قبول نخواهد شد.
وقت عام برای توبه: طلوع خورشید از جهت مغرب است که پس از آن دروازه ی توبه بسته می شود و هیچ توبه ای پذیرفته نخواهد شد. الله تعالی می فرماید: {یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیَاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْسًا إِیمَانُهَا لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمَانِهَا خَیْرًا} [انعام:۱۵۸].
( روزی که پاره ای از نشانه های پروردگارت فرا می رسد( و آنان را به ایمان اجباری وادار می نماید) اما ایمان آوردن افرادی که قبل از آن ایمان نیاورده اند، یا اینکه با وجود داشتن ایمان خیری نیندوخته اند، سودی به حالشان نخواهد داشت).
وقت خاص برای توبه: فرا رسیدن اجل و لحظه ی مرگ است، که پس از آن توبه سودی نخواهد داشت؛ زیرا الله تعالی فرموده است: {وَلَیْسَتِ التَّوْبَهُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ حَتَّى إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّی تُبْتُ الآنَ وَلا الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَهُمْ کُفَّارٌ}[نساء:۱۸].
( توبه ی کسانی پذیرفته نیست که مرتکب گناهان می گردند، تا آن گاه که مرگ یکی از آنان فرا می رسد و می گوید: اینک توبه می کنم. همچنین توبه ی کسانی پذیرفته نیست که بر کفر می میرند).