حکم قضای رمضان بر کسی که یک عمر آنرا نگرفته است؟

مردی نزدیک به چهل و پنج سال عمر دارد و ماه رمضان را از زمانی طولانی بخاطر تنبلی و سستی روزه نگرفته است و آن را هم قضا نکرده است تا اینکه خداوند بر او منت نهاد و توبه نمود و حالا پس از گذشتن ده روز از رمضان ،روزه گرفته است حکم آن روزها و. ماههای گذشته ای را که نزدیک به ده ماه هم است ،چیست؟( قضا لازم است است برای آن ده ماهی که روزه را به خاطر سستی نگرفته است؟-مترجم)

 

الحمدلله،

بر این مرد که سالهای گذشته را روزه نگرفته و ضایع نموده ،واجب است که خداوند را حمد نماید بخاطر هدایت دادنش و توبه کردنش و از خداوند ثبات در دین را خواستار شود.اما به نسبت ماههایی که بدون عذر شرعی روزه نگرفته ،قضا کردنش به او فایده ای نمی رساند (ثوابی ندارد-مترجم) و این بدان علت است که وقتی شخص عبادت را از مدت و زمان تعیین شده به تاخیر بیاندازد بدون هیچ عذر شرعی ،قضا آن از او قبول نمی شود به دلیل فر موده پیامبر صلی الله علیه وسلم که :« هر کسی عملی انجام دهد که امر ما بر آن نباشد ،آن عمل مردود است »

 

و معلوم است که تاخیر عبادتی که دارای وقت معین است تا زمانی که وقت آن خارج شود بدون عذر شرعی، عملی است که امر الله و رسول بر آن نیست و در نتیجه مردود است و وقتی که مردود باشد انجام آن کار بیهوده است و فایده ای برای شخص ندارد .پس کسانی که عمدا عبادات دارای وت معین را از وقتش به تاخیر می اندازند می گوییم: بر تو هیچ چیزی واجب نیست مگر اینکه به سوی خداوند توبه کنی و اعمالت را صالح کنی و به زندگیت روبیاوری و از خداوند ثابت ماندن بر آن چیزی که وی تو را به سوی آن هدایت داده خواستار شوی

 

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین

برگرفته از:مجموع الفتاوای شیخ صالح العثیمین،کتاب الصیام