از محمد بن ابی بکر الثقفی روایت است که: از انس در حالی که از منی بسوی عرفات می رفتیم در مورد تلبیه (لبیک گفتن)پرسیدم که (در این ایام) همراه رسول الله صلى الله علیه وسلم چه می کردید؟ گفت: شخصی تلبیه می گفت و بر او انکار نمی شد و شخصی تکبیر می گفت و بر او انکار نمی شد).
وامام مسلم در صحیح خود (شماره حدیث:۱۲۸۴) میگوید: از عبدالله بن عبدالله بن عمر روایت است که پدرم گفت: در بامداد عرفه همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم بودیم، گروهی از ما تلبیه و گروهی دیگر تکبیر می گفت، و ما تکبیر می گفتیم، (عبدالله بن ابی سلمه) میگوید گفتم: به الله قسم از شما تعجب میکنم، چطور نپرسیدید: رسول الله صلى الله علیه وسلم چکاری انجام می داد؟!
عبادت تکبیر گفتن الله عزوجل، از بزرگترین عبادات است، که الله عزوجل نبی خود را به آن امر کرده، و او امتش را بدان امر کرده، الله تعالی در اواخر سوره اسراء می فرماید: {قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَیًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِکَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَیْنَ ذَٰلِکَ سَبِیلًا * وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ ۖ وَکَبِّرْهُ تَکْبِیرًا} [سوره اسراء: ۱۱۰، ۱۱۱ ].
ترجمه: بگو :«الله» را بخوانید یا « رحمان» را بخوانید، هر کدام را بخوانید، پس (فرقی ندارد) برای او نامهای نیکوست، و نمازت را نه زیاد بلند بخوان، و نه آن را خیلی آهسته بخوان، و میان آن دو؛ راهی (معتدل) برگزین * و بگو : «ستایش برای خداوند است که فرزندی (برای خود) بر نگزیده و او را در فرمانروای هیچ شریکی نیست، و بخاطر ناتوانی (و ذلت حامی و) سرپرستی برای او نیست، و او را به شایستگی بزرگ بشمار».
(کبره تکبیرا) یعنی: او را تعظیم گوی تعظیم و بزرگداشتی کامل و تام، وگفته می شود بلیغ ترین لفظ میان عرب در معنی بزرگداشت و احترام: الله اکبر است؛ یعنی او را به اینکه از هر چیزی بزرگتر است توصیف کن.
عمر بن خطاب رضی الله عنه گفته: سخن بنده: الله اکبر بهتر است از دنیا و هر آنچه در آن است.
و از برخی از سلف حکایت می شود که: با این آیه تورات به پایان رسیده است.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین