بوستان نیایش

{أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ} [الرعد : ۲۸] آگاه باشید که دلها با یاد خدا آرام میگیرد
بزرگی یاد خدا:
خدای ما سبحانه وتعالی هفت سوره را در قرآن کریم با تسبیح شروع می کند،وبسیارند آیاتی که در قرآن با تسبیح خدا نازل شده تا شاید ما از به پاکی یاد کنندگان خداوند باشیم.
از جمله می فرماید:
{تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالأَرْضُ وَمَن فِیهِنَّ وَإِن مِّن شَیْءٍ إِلاَّ یُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ وَلَـکِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ إِنَّهُ کَانَ حَلِیماً غَفُوراً}[الإسراء : ۴۴] آسمانهای هفتگانه وزمین وکسانی که در آنها هستند همگی،تسبیح خدا میگویند و بلکه هیچ موجودی نیست مگر اینکه حمد وثنای وی میگویند،ولی تسبیح آنها را نمیفهمید بیگمان خداوند بس شکیبا وبخشنده است .
(وَلَـکِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ )
ولی تسبیح آنها را نمیفهمید :
چراکه زبانشان را نمیدانید واز ساختار آسرار آمیز عالم هستی ونظام پیچیده جهان آفرینش چندان مطلع نیستید. پس هماهنگ با سراسر جهان هستی به یکتا پرستی بپردازید واز راستای جملگی کنار نروید ودور نشوید . در های توبه و برگشت به سوی خداوند جهان به روی همگان باز است.
ومی فرماید:
{فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا وَمِنْ آنَاء اللَّیْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّکَ تَرْضَى}[طه : ۱۳۰] پس تو(ای پیغمبر صلی الله علیه وسلم) در برابر چیزهائی که میگویند صبر کن،وقبل از طلوع آفتاب وپیش از غروب آن،ودر آثناء شب ودر بخشهائی از روز،به پرستش وستایش پروردگارت مشغول شو،تا راضی وخوشنود شوی.
بزرگترین کلمات:
« قَالَ کَلِمَتَانِ خَفِیفَتَانِ عَلَى اللِّسَانِ ثَقِیلَتَانِ فِی الْمِیزَانِ حَبِیبَتَانِ إِلَى الرَّحْمَنِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِیمِ سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ»
وپیامبر خدا حضرت محمد صلی الله علیه وسلم فرمود: دو کلمه است که سبک می باشد بر زبان وسنگین است در میزان ( اعمال)؛ محبوب است به نزد خداوند،رحمن سبحان الله وبحمده سبحا الله العظیم.
محبوب ترین سخنان:
«وَقَالَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَفْضَلُ الْکَلَامِ أَرْبَعٌ سُبْحَانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَلَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ أَکْبَرُ لَا یَضُرُّکَ بِأَیِّهِنَّ بَدَأْتَ »
وپیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: محبوب ترین سخنان نزد خداوند کریم چهار کلمه است: (أَرْبَعٌ سُبْحَانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَلَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ أَکْبَرُ ) ترا آسیب نمی رساند به هر کدام که شروع کنی( فرقی نمی کند با هر کلمه) ونبی اکرم فرمود: هر کس بگوید:« سبحان الله وبحمده» در هر روز صد بار می ریزد گناهان او واگر چه مثل کف های در یا باشد.
«قَالَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ لَقَدْ قُلْتُ بَعْدَکِ أَرْبَعَ کَلِمَاتٍ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ لَوْ وُزِنَتْ بِمَا قُلْتِ مُنْذُ الْیَوْمِ لَوَزَنَتْهُنَّ سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ عَدَدَ خَلْقِهِ وَرِضَا نَفْسِهِ وَزِنَهَ عَرْشِهِ وَمِدَادَ کَلِمَاتِهِ »
وپیامبر صلی الله علیه وسلم به آم المؤمنین حضرت جویریه رضی الله عنها فرمود: من هنگامی که از نزدت رفتم چهار کلمه راسه بار گفته ام اگر وزن کنی به آن چه از دعا واستغفار در این روز گفتی سنگین تر است: (سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ عَدَدَ خَلْقِهِ وَرِضَا نَفْسِهِ وَزِنَهَ عَرْشِهِ وَمِدَادَ کَلِمَاتِهِ)تسبیح خدا می کنم به اندازه تعداد آفریده های او،تسبیح خدا می کنم به اندازه ای که راضی شود؛تسبیح خدا می کنم به اندازه وزن عرش او وبه اندازه مداد کلمات او .

بزرگی لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ:
پیامبر خدا حضرت محمد صلی الله علیه وسلم فرمود:« أیا تر دلالت کنم بر کلمه ای از زیرعرش واز گنج های بهشت بگو: لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ:پس می گوید خداوند : تسلیم شد بنده ام وگردن نهاد( برحکم من)
وپیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: نیست بر روی زمین که بگوید« لا حول ولا قوه إلا الله والله أکبر ولا حول ولا قوه إلا بالله» مگر پوشیده شود گناهان او ،واگر مثل کف دریا باشد.
فضیلت ذکر لا اله إلا الله:
شیخ نجم الدین کبری می گوید:
بدانکه حجب روندگان نتیجه نسیان است،ونسیان بدان سبب بود که در بدایت فطری چون وجود روح پدید آمد،عین وجود او دوگانگی ثابت کرد میان او و حضرت. تا اگر چه روح حق را در آن مقام به یگانگی دانست،اما به یگانگی نشناخت.زیرا که شناخت از شهود خیزد وشهود از وجود درست نیاید.
تعلق روح به قالب از برای آن بود،تا دو خلف چون نفس ودل حاصل کند،تا در مقام شهود چون روح بذل وجود کند او را خلیفتی باشد که قایم مقامی او کند.
وچندانکه روح بر عالم ملک وملکوت گذر می کرد تا به قالب پیوست،هر چیز که مطالعه می کرد از آن ذکری با وی می ماند و بدان مقدار از ذکر حق باز می ماند،تاآنگه که جمعی را چندان حجب از ذکر اشیاء مختلف پدید می آمد که بکلی حق  را فراموش کردند.
پس چون حجب نسیان پدید آمد لا جرم در مقام معالجه از بیمارستان قرآن این شربت می فرماید که { اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثِیرا } [الأحزاب : ۴۱] تاباشد که از حجب نسیان ومرض آن خلاص یابند.
اما اختصاص به ذکر« لا اله الا الله» آن است که این کلمه را به حضرت عزت راه توان بود،زیرا که در این کلمه نفسی واثبات است ومرض نسیان را به شربت ونفی واثبات دفع توان کرد. زیرا که نسیان مرکب است از نفی واثبات : نفی ذکر حق،واثبات ذکر اغیار. پس شربت سنکجبین وار از سر که نفی وشکر اثبات می باید،تا ماده صفرای نسیان را قلع کند،به « لا اله» نفی ما سوای حق می کند وبه « الا الله» اثبات حضرت عزت می کند.
تا چون بر این مداومت وملازمت نماید،به تدریج تعلقات روح از ما سوای حق به شربت « لا اله» زایل شود وآفت نسیان منقطع گردد وصحت ذاکری به واسطه جمال سلطان «الا الله» از پس تتق عزت روی نماید،ذکر بی شرکت این جا دست دهد . تا زخود بشنود،نه از من وتو
لِّمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ
ومعلوم شود که بنای مسلمانی چرا بر کلمات دیگر نیست الا بر کلمه « لا اله الا الله».
از بهر آنکه چون خلاصی از  شرک معنوی جز به تصرف معنی این کلمه  حاصل نمی اید. پس شرک صورتی هم جز به صورت این کلمه منتفی نگردد؛چنانکه عزیزی می گوید:
آفرینش را همه پی کن به تیغ « لا اله»
تا جهان صافی شود سلطان « الا الله» را
تهیه کننده: ناصر احمدی