برائت ائمه‌ی اهل سنت از اهل بدعت

از جمله کسانی که در دوران معاصر؛ نمود بارز اهل بدعت بشمار می‌روند؛ روافض و صوفیه هستند. در کلام سلف صالح اقوال زیادی در نهی از مصاحبت و همنشینی با این دو فرقه مشاهده می‌کنیم، چرا که آن دو فرقه از مسیر روشن بخش اسلام خارج گشته‌اند و به خرافات و باطل گراییده‌اند!.

قال ابن الجوزی: ‏عن یحیى بن معاذ یقول: «اجتنب صحبه ثلاثه أصناف من الناس العلماء الغافلین والفقراء الـمداهنین والـمتصوفه الـجاهلین».

وبإسناد عن یونس بن عبد الأعلى قال: سمعت الشافعی یقول: «لو أن رجلاً تصوف أول النهار لا یأتی الظهر حتى یصیر أحـمق». وعنه أیضاً أنه قال: ما لزم أحد الصوفیه أربعین یوماً فعاد عقله إلیه أبداً»[۱].

امام ابن جوزی در کتاب «تلبیس ابلیس» آورده: از یحیی بن معاذ نقل است که فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهیزید: عالمان غافل، فقیران تملق گو و صوفیان جاهل».

و با اسنادی از یونس بن عبدالأعلی آورده است: شنیدم که شافعی می‌فرمود: « اگر کسی در اول روز صوفی شود هنوز ظهر آن روز نرسیده که او احمق گشته است». و باز از او نقل کرده که فرمود: «هر کس چهل روز با صوفیان بنشیند هرگز عقلش به جا نمی ماند».

 

[۱]– ‏«تلبیس إبلیس» (۴۴۷). ‏