باب أسمائِهَ وألقابِهِ وکُناهُ وعِلَلِها (۱)

۱- روایت کرده از دروغگوترین مردم یعنی «محمّد بن جمهور العمی» و او با یک واسطه نقل کرده از «عَمَّن ذَکَرَهُ = از کسی که این خبر را ذکر کرده!!» و نه نام او و نه حال او را بیان کرده!! که حضرت باقر فرمود چون حسین  علیه السلام را کشتند ملائکه ضجّه زدند و گریه کردند و گفتند خدایا آیا غافلی که برگزیده تو را کشتند؟!! حال باید پرسید که علی  علیه السلام در نهج البلاغه می‌فرماید: «خَتَمَ بِهِ الوَحىَ» «خداوند وحی را به او (= پیامبر) خاتمه داد» [نهج البلاغه: خطبه ۱۳۳]، پس چگونه حضرت باقر باخبر شد که ملائکه گریه کردند و گفتند…؟!! (ر.ک. حدیث هفتم باب۶ ج۵۱ بحار، ص ۶۸).

۲- نقل کرده از حسن بن علیّ الکوفیِّ مجهول الحال و او از مجهول دیگری و او از مجهول دیگری و او از «عَمرو بن شمر» بسیار ضعیف. شما را به خدا توجّه کنید مجهولی از مجهولی و او از ضعیفی! آیا نویسندگان این روایات کار مفیدتری نداشتند که به جمع آوری این قصّه‌ها پرداختند؟! متن آن می‌گوید: تمام أموال دنیا نزد مهدی جمع می‌شود و او به هر کس هرچه می‌خواهد می‌دهد (یعنی حساب و کتاب ندارد؟!) باید گفت راویان هم هرچه می‌خواهند می‌نویسند، و این روایات را برای تطمیع مردم نوشته‌اند. (فتأمّل)

۳- منقول از «معالم الأخبار» است و می‌گوید به قائم، قائم می‌گویند برای اینکه پس از فراموش شدنش قیام می‌کند. حال باید پرسید این سخن چه فایده دارد و چه چیز را ثابت می‌کند؟ بنا به این حدیث اکنون که تمام ایران مملوّ است از ذکر او، قیام نمی‌کند!!.

۴- روایت کرده از ابن عبدوسِ مجهول الحال، او از مجهول دیگری و آن مجهول از مجهول دیگر، و او از مجهول دیگر که حضرت رضا  علیه السلام چون یاد مهدی کرد گریه نمود!.

۵- حدیثی مرفوع و در نتیجه فاقد اعتبار است که کلینی نقل کرده و می‌گوید امام را پدرش «مؤمّل» نامیده است!!.

۶- راوی آن عبدالله بن القاسم الحَضرَمیّ ضعیف است. در این حدیث گفته قائم پس از موتش قیام می‌کند! (یَقُومُ بَعدَ ما یَمُوتُ). یعنی مطابق عقیده فرقه‌ای که در صفحه ۱۸۶ و ۲۲۲ و ۲۲۳ جلد ۵۱ بحار ذکر شده است و با شمارۀ ۲ در صفحۀ۲۵ کتاب حاضر مذکوراست. أمّا مجلسی خودش بدون ذکر دلیل ادّعا کرده که منظور اینست که مردم می‌پندارند او مرده و یا منظور این است که یاد او می‌میرد! معلوم نیست که گوینده باید چگونه می‌گفت تا مجلسی از جانب خود وجه دیگری برای آن نتراشد!.

۷- منقول از ارشاد شیخ مفید است.

۸- در کتاب پر از خرافات فرات بن ابراهیم راوی مجهولی بدون تعیین راویان قبل از خود، از حضرت باقر روایت کرده که آیه: ﴿وَمَن قُتِلَ مَظۡلُومٗا فَقَدۡ جَعَلۡنَا لِوَلِیِّهِۦ سُلۡطَٰنٗا فَلَا یُسۡرِف فِّی ٱلۡقَتۡلِۖ إِنَّهُۥ کَانَ مَنصُورٗا﴾ [الإسراء: ۳۳]. «و هرکه به ستم (و ناحق) کشته شود برای ولیّ (و وارث)او تسلّطی (در دادخواهی) قرار داده‌ایم پس در کشتن زیاده روی نکند زیرا که او (در قانون شریعت) یاری شده است». درباره امام حسین  علیه السلام است و «منصور» یکی از نام‌های قائم است!! کسی نبوده از این راویان کذّاب بپرسد که این سوره مکّی است، و آن وقت که این آیه نازل شده، امام حسین مظلوم نبود زیرا هنوز ولادت نیافته بود، و آیات قانونی قرآن مخصوص اشخاص معیّن نیست. دیگر اینکه مگر به نظر شما قائم در قتل زیاده روی می‌کند که آیه فرموده در قتل زیاده روی نکند؟!.

۹- مؤلف کشف الغمّه که در قرن هفتم بوده از مردم مجهولی نقل کرده که کنیه مهدی، ابوالقاسم، و دارای دو اسم است، حال به چه مدرک معلوم نیست.

در این باب مطلبی که مجهولی را معلوم کند نیافتیم.