وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
نسائی، باب: [فَضْلِ الْجِهَادِ]
۱۷۷- «عَنْ أَبِیْ هُرَیْرَهَ رضی الله عنه قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و سلم یَقُولُ: انْتَدَبَ اللَّهُ لِمَنْ یَخْرُجُ فِی سَبِیلِهِ لَا یُخْرِجُهُ إِلَّا الْإِیمَانُ بِی، وَالْجِهَادُ فِی سَبِیلِی، أَنَّهُ ضَامِنٌ حَتَّى أُدْخِلَهُ الْجَنَّهَ بِأَیِّهِمَا کَانَ، إِمَّا بِقَتْلٍ، وَإِمَّا وَفَاهٍ، أَوْ أَرُدَّهُ إِلَى مَسْکَنِهِ الَّذِی خَرَجَ مِنْهُ، نَالَ مَا نَالَ، مِنْ أَجْرٍ أَوْ غَنِیمَهٍ».
- «از ابوهریره رضی الله عنه روایت شده است که گفت: شنیدم که پیامبرصلی الله علیه و سلم می‌فرمود: «خداوند به کسی که در راه او از منزل بیرون آید و سبب بیرون‌آمدنش جز ایمان به من و جهاد در راه من، چیز دیگری نباشد، ضمانت می‌دهد و ضامن وی است که او را به هر صورت ممکن وارد بهشت کند، یا با شهادت و یا با مرگ عادی و یا او را با هر آنچه از اجر و پاداش یا غنیمت که کسب کرده است، به منزلش برگرداند».
۱۷۸- «وَفِیْ رِوَایَهٍ عَنْهُ – رضی الله عنه – أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و سلم قَالَ: تَکَفَّلَ اللَّهُ جل جلاله لِمَنْ جَاهَدَ فِی سَبِیلِهِ، لَا یُخْرِجُهُ إِلَّا الْجِهَادُ فِی سَبِیلِهِ، وَتَصْدِیقُ کَلِمَتِهِ، بِأَنْ یُدْخِلَهُ الْجَنَّهَ، أَوْ یَرُدَّهُ إِلَى مَسْکَنِهِ الَّذِی خَرَجَ مِنْهُ، مَعَ مَا نَالَ مِنْ أَجْرٍ أَوْ غَنِیمَهٍ».
- «در روایت دیگری از ابوهریره رضی الله عنه آمده است که پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: خداوند کسی را که در راهش جهاد می‌کند و جز برای جهاد در راه او و ایمان به فرموده‌ای او و تأیید آن و اجرای دستوراتش، خارج نشده است، ضمانت می‌دهد که او را وارد بهشت کند یا همراه با اجر و پاداش [معنوی] و غنیمتی که به دست آورده، [سالم] به منزلش برگرداند».
۱۷۹- «عَنْ ابْنِ عُمَرَ رضی الله عنهما عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه و سلم فِیمَا یَحْکِیهِ عَنْ رَبِّهِ جل جلاله: ضَمِنْتُ لَهُ أَنْ أَرْجِعَهُ إِنْ أَرْجَعْتُهُ، بِمَا أَصَابَ مِنْ أَجْرٍ أَوْ غَنِیمَهٍ، وَإِنْ قَبَضْتُهُ غَفَرْتُ لَهُ، وَرَحِمْتُهُ».
- «از ابن عمر رضی الله عنهما از پیامبرصلی الله علیه و سلم در باره‌ی آنچه از پروردگارش بازگو می‌فرماید، آمده است [که فرمودند: خداوند می‌فرماید]: «[بنده‌ی مجاهد در راه خود را] ضمانت داده‌ام که او را اگر به منزلش برگردانم (تقدیر چنین باشد)، همراه با اجر و پاداش [معنوی] و غنیمت جنگی‌ای باشد که به آن دست یافته است و اگر جانش را بگیرم (تقدیر چنین باشد)، او را ببخشم و به او رحم کنم (او را مشمول رحمت خود گردانم)».