اهمیت نماز جماعت

نماز را در مساجد به جماعت‌گزاردن، بنابر نصوصی از کتاب الهی و سنت نبوی و گفتار صحابه- که خداوند از آنان خشنود باد- یکی از شعایر آشکار اسلامی است که مواردی از این نصوص را از نظر می‌گذرانیم.

الف: خداوند متعال می‌فرماید:

«و هرگاه تو در میان ایشان باشی، و نماز برای آنان برپا داری، باید گروهی از آنان با تو نماز برپا دارند، در حالی که اسلحه خویش را همراه گرفته باشند، پس در هنگامی که این گروه سجده را به انجام رسانیدند، باید پشت سر شما قرار گیرند (نماز را تمام کرده و به نگهبانی بایستند). و آنگاه گروه دیگری که هنوز نماز به جا نیاورده‌اند، می‌باید بیایند و با حضرتت به نماز بایستند و این‌ها هم باید هشیاری و اسلحه خویش را قرین داشته باشند». [النساء: ۱۰۲].

خداوند در این آیه­ی گرانقدر به پیامبرش دستور می‌دهد که در چنان هنگامه­ی بس دشواری که مسلمانان آماده می‌شدند تا با کفار هماورد شوند، همراه مؤمنان نماز را به جماعت بگذارد.

پروردگار عالم گروه مسئول حفاظت لشکر را محذور نمی‌دارد که نماز جماعت را ترک گویند، بلکه دستور می‌دهد که پس از فراغت گروه نخست، نماز را به جماعت بگذارند.

برادر مسلمانم؛ آیا گمان می‌بری، نماز جماعت در چنان حالت دشواری بر آنان واجب بوده، ولی بر کسی که در بستر نرم و راحت خویش با خیالی آسوده و خاطری مطمئن آرمیده است و از این پهلو بدان پهلو می‌غلتد، واجب نیست و معذور و معاف می‌باشد.

بی‌شک دین الهی از چنین تناقضاتی بس پاک و بدور است.

ب: خداوند سبحان می‌فرماید:

«نماز را برپای دارید و زکات مقرره را بپردازید و همراه رکوع‌کنندگان به رکوع درآیید». [البقرۀ: ۴۳].

نماز جماعت فضایلی بزرگ و پاداش‌هایی فراوان با خود دارد که مؤمن پرواپیشه را وا نمی‌گذارد که آن را ترک گوید، اگرچه به استحباب آن نظر داشته باشد در حالی که پیش از این وجوب آن را دریافتیم.