اهل سنت افرادی‌اند که به حدیث نبوی محبت داشته و به آن پایبند هستند

اهل حدیث تنها به افرادی گفته نمی‌شود که مشغولِ علم حدیث‌اند؛ بلکه هر کس که حدیث را دوست داشته و معنای آن را حفظ کرده، عامل به آن است و به آن دعوت می‌دهد هم، اهل حدیث است. فرقی ندارد که این دعوتگر محدّث باشد یا فقیه، زاهد و پارسا، امیر و یا عوام الناس.

-(ما آنان را که فقط بر شنیدن، نوشتن و روایت حدیث اکتفا می‌کنند، اهل حدیث نمی‌خوانیم؛ بلکه منظور از اهل حدیث آنان‌اند که در ظاهر و باطن مستحق‌ترین انسان‌ها در حفظ، شناخت و فهمِ حدیث، و عامل‌ترین آنان به حدیث، در ظاهر و درونِ خویش‌اند. هم‌چنین آنان را اهل قرآن هم می‌خوانیم. کوچکترین ویژگی آنان، محبت به قرآن و حدیث، پژوهش در آن دو و معانی و عمل به مقتضای آن‌ها است. فقهای اهل حدیث از دیگر فقها به سنت پیامبر صلی الله علیه وسلم آگاه‌ترند. پارسایان و زُهّادِ اهل حدیث از پرهیزگاران دیگر فرقه‌ها در پیروی از رسول صلی الله علیه وسلم صادق‌تر هستند. اُمرای اهل حدیث از دیگر فرمانروایان مستحق‌تر به سیاستِ نبوی بوده و عموم اهل حدیث از دیگر مردمان، حق‌دارتر به دوستی و موالات با رسولِ بی بدیل صلی الله علیه وسلم هستند‌)^[۱].

[۱]– مجموع الفتاوی: ج۴ ص ۹۵.