الله متعال میفرماید: ﴿وَالَّذِینَ کَفَرُوا بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَکُنْ فِتْنَهٌ فِی الْأَرْضِ وَفَسَادٌ کَبِیرٌ٧٣﴾ [الأنفال: ۷۳]. «و کسانیکه کافر شدند، دوستدار (و یاور) یکدیگرند، اگر (شما ای مؤمنان این کار را) نکنید، فتنه و فسادی بزرگ در زمین بر پا خواهد شد».
پیامبران و بندگان صالح الله، از اینکه مبادا دین یا حاملان دین از بین بروند، دچار غم و اندوه و دلتنگی میشوند، اما الله به پیامبرانش امر میفرماید که اندوهگین مباشند و پیامبران به پیروانشان دستور میدهند که اندوهگین مباشند؛ زیرا الله دین خویش را یاری میرساند و همراه دوستانش است:
الله خطاب به پیامبرش ج میفرماید: ﴿وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَلَا تَکُ فِی ضَیْقٍ مِمَّا یَمْکُرُونَ﴾ [النحل: ۱۲۷]. «و بر آنها اندوهگین مشو، و از آنچه مکر میورزند؛ دلتنگ مباش».
الله خطاب به لوط ÷ میفرماید: ﴿لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوکَ وَأَهْلَکَ﴾ [العنکبوت: ۳۳]. «نترس، و غمگین مباش، بیگمان ما تو و خانوادهات را نجات خواهیم داد».
محمد صلی الله علیه وسلم خطاب به یار غارش فرمود:﴿لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا﴾ [التوبه: ۴۰]. «اندوهگین مباش، یقیناً الله با ماست».