وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
تنقیص زمین در نهایت
آیا ندیدند که ما عزم زمین کرده و از
اطراف آن میکاهیم.
(سوره الرعد آیه ۴۱).
زمین توسط ذرات الفا، پروتون و
الکترونهای آمده از خورشید مورد تهاجم قرار
میگیرد.این بادهاى خورشیدی بسیار قوى بوده
و میتواند که جو زمین را از کره زمین جدا
سازد اما ساحهء مغناطیسی زمین را از چنین
تخریبیات قوی در امان نگه میدارد
همچنان آیه فوق الذکر میتواند اشاره به
نقسان زمین خشکی در قطب ها باشد در حال
حاضر در اثر ذوب شدن تدریجی یخ های قطب
های زمین سطح آب دریاها بالا میرود و این
ازدیاد تدریجی مقدار آب آهسته آهسته سطح
زمین خشکی را کم میکند جمله (ننقصا من
اطرافها)ممکن است به معنی اشغال زمین
های سواحل در جنوب و شمال باشد نیویورک
تایمز چنین گزارش میدهد که
در قرن اخیر حرارت زمین یکدرجه فارنهایت
زیاد شده است و سرعت ذوب یخهای قطبی
زیاد شده است دانشمندان در انستیتیوت علوم
فضایی گاوارد مربوط ناسا ارقام به دست امده
در سالهای ۱۹۵۰-۱۹۶۰-۱۹۹۰ را مقایسه
نموده اند نتایج نشان می دهد که ضخامت
یخهای قطبی چهل وپنج در صد کاهش یافته
است همچنان تصاویر اخذ شده در اقمار
مصنوعی نیز نشان میدهد که ساحات یخ های
دائمی قطب های زمین به طور قابل ملاحظه
در سالهای اخیر خوردتر شده اند این اکتشافات
ممکن است آیه فوق الذکر را تفسیر کند
فرسودن یا نقصان آوردن در اطراف یا در نهایت
زمین که در قرآن ذکر گردیده ممکن است به
یک حادثه دیگر علمی نیز اشاره نموده باشد این
حقیقت که زمین دارای حرکت به دور محور
خود و شکل آن کروی تام نیست بلکه در دو
قطب فشرده شده است (شکل geoid)
تحقیقات نشان داده است که قطر زمین در
مسیر خط استواء در اثر قوه حاصله از حرکت
بدور محور رو به افزایش بوده و قطر موازی
به محور آن در اثر فشرده شدن از دو نهایت یا
دو قطب رو به کاهش میباشد و چون زمین
همیشه به دور محور خود می چرخد این
تغییرات نیز واقع شده است لغت ننقصها نیز
حالت استمراری داشته و کاهش دو امدار از
دو نهایت را بیان میدارد.
شکل مدور اجرام سماوى در اثر قوه ثقل
موجود در آنها به وجود آمده است. در حالیکه
شکل کروى مطلق نبوده بلکه در قطب ها
اندازهء هموار تر و در محیط استواء برجسته تر
می باشند نظر به محاسبات ناسا قطر افقی یا
قطر در سطح خط استواه زمین ۶۳۷۸۰۱
کیلومتر و قطر محوری یا بین القطبی آن
۶۳۵۶۶۶۰۸ کیلومتر است یعنی یک تفاوت
۰-۳در صد بین هر دو موجود است این مادال
شکل زمین که در سال ۱۶۸۷ میلادی توسط
نیوتن پیشنهاد شده بود صدها سال قبل از
قرآن استنباط شده است.