آیا خداوند متعال فراموش می کند

الله متعال می فرماید: “إِنَّا نَسِینَاکُمْ” و نیز می فرماید: “نَسُوا اللَّهَ فَنَسِیَهُم”.

سؤال: آیا خداوند متعال فراموش می کند؟!

با استعانت از الله می گوییم:

خداوند عزوجل دارای کمال و جلال است زیرا او “لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ ۖ وَهُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ” «هیچ چیزی همانند خدا نیست (و در ذات و صفات به هیچ چیزی نمی‌ماند) و او شنوا و بینا است».

همچنین خداوند متعال می فرماید: “وَمَا کَانَ رَبُّکَ نَسِیًّا” «و پروردگارت فراموشکار نبوده (و نیست)».

اکنون به سراغ معنای نسیان وارد شده در  آن دو آیۀ گرانقدر می رویم:

علما گفته اند که نسیان در لغت، دو معنا دارد:
نخست: نسیانی که متضاد یادآوری است که این امر (فراموشی) بر خداوند محال است چرا که نسیان به معنای فراموشی، از صفات بشر است نه از صفات الله متعال.. چنانکه خداوند می فرماید: “وَمَا کَانَ رَبُّکَ نَسِیًّا” «و پروردگارت فراموشکار نبوده (و نیست)».
یعنی خداوند فراموش نمی کند و شایسته او نیست که فراموش کند زیرا موصوف به صفات کمال و جلال می باشد.

معنای دوم: نسیان به معنای ترک و رها کردن است و این مفهوم، در زبان عرب رایج است..
نسیت الشیء یعنی ترکته (آنرا رها کردم). بنابراین دو آیه مزبور از این معنا سخن می گویند..
بر همین اساس، معنای آیه چنین است: (نَسُوا اللَّه یعنی اطاعت و پیروی از امر خداوند که بدانان امر نموده را رها کردند).
فَنَسِیَهُم یعنی خداوند آنها را در گمراهی و کفر و جحودشان رها نمود پس بدین خاطر و بسبب رها کردن ایمان از سوی ایشان، مستحق عذاب گردیدند.

همچنین خداوند متعال می فرماید: “فَذُوقُوا بِمَا نَسِیتُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَٰذَا” یعنی این چشاندن بدین خاطر است که شما ایمان به خدا را رها کردید..
“إِنَّا نَسِینَاکُمْ” یعنی شما را در عذاب رها نمودیم..
و بر این اساس، معنای صحیح آیات کریمه روشن می گردد.