آیا تعویذ برای معالجه بیماریهای عضوی و جسمی هم مورد استفاده قرار می‌گیرد؟

آیا تعویذ برای معالجه بیماریهای عضوی و جسمی هم مورد استفاده قرار می‌گیرد؟ حکم پزشکان و فرهنگیانی که تعویذ شرعی را مسخره می‌کنند چیست؟ و نظر شما درباره کسی که می‌گوید : قرآن درمانی ارتباطی با این بیماریها ندارد و این کار خرافات است، چیست؟

ج : تعویذ یک راه شرعی برای مداوا بوده که خداوند شفاء را در آن قرار داده است، بیماری‌های عضوی و جسمی با آن مداوا می‌شود و اقرار به این مسأله مقتضی ایمان به خدا و تسلیم شدن در برابر کلام او و احادیث پیغمبرش(صلی الله علیه وسلم) می‌باشد همچنانکه یک نفر، شخص دیگری را که عقرب نیش زده بود با خواندن سوره فاتحه تعویذ و شفا داد و پیغمبر(صلی الله علیه وسلم) این امر را تأیید فرمود.

و مسلمان – پزشک و غیرپزشک – باید شفای شرعی تعویذ را باور کند مخصوصاً شفا با قرآن را :

Ðهُدیً وَ شِفَاءٌÑ

[قرآن در بر گیرنده] هدایت و شفاست.

و Ðشِفَاءٌ وَ رَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنینَÑ

[قرآن در بر گیرنده] شفا و رحمت است برای مؤمنان.

در احادیث نیز به شفابخشی قرآن اشاره شده است : جبرئیل پیغمبر(صلی الله علیه وسلم) را قرآن‌درمانی کرده و گفت : «به نام خدا تو را سالم گردانده و از هر دردی شفا می‌دهد …». و پیغمبر(صلی الله علیه وسلم) در جای دیگر فرموده : «[قرآن] هر دردی را شفا می‌دهد».

این احادیث علاوه بر اثبات شفابخشی قرآن، به خاطر عمومیتی که دارند شفابخشی قرآن برای همه بیماریها را ثابت می‌کنند حتی بیماریهای جسمی و عضوی.

و با مطالعه سنّت پیغمبر(صلی الله علیه وسلم) درمی‌یابیم که پیغمبر بیماری‌های جسمی را نیز از طریق قرآن‌درمانی مداوا نموده است.

کسانی که مداوای امراض جسمی با قرآن را خرافات می‌پندارند از نادانی و جهل‌شان نسبت به دین سرچشمه می‌گیرد، بسیاری از افراد اسباب شرعی را با علوم تجربی مقایسه می‌کنند و این اساساً از درک نادرست از دینداری نشأت می‌گیرد. و اگر نه چنانچه باور می‌داشتند که خداوند همه علوم و از جمله طبابت را به انسان آموخته و همو اسباب شرعی (غیر از دواهای پزشکی و مادی محسوس) را نیز قرار داده است در این صورت مشروعیت قرآن‌درمانی و تأثیر ثابت شده آن را انکار نمی‌کردند. البته لازم به یادآوری است که اسباب غیرمشروع مثل سحر، شعبده‌بازی و نیرنگ زدن حرام بوده و جایگاهی در معالجه ندارند.