آداب علم (۲)

علم در اسلام دارای منزلتی بسیار بزرگ می‌باشد. نخستین آیه‌ی قرآن کریم که نازل گشت دعوت به فراگرفتن و تعلم بود: ﴿ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّکَ ٱلَّذِی خَلَقَ ١﴾ [العلق: ۱] یعنی: «بخوان به نام پروردگارت که آفرید.» همچنین خداوند متعال به ابزار نوشتن که همان قلم است قسم یاد نموده و می‌فرماید: ﴿نٓۚ وَٱلۡقَلَمِ وَمَا یَسۡطُرُونَ ١﴾ [القلم: ۱] یعنی: «نون. سوگند به قلم و آنچه مى‌‏نویسند».

سنت نبوی گهربار نیز بر جایگاه والای علم و دانش صحه می‌گذارد. کما آنکه تلاش برای کسب دانش را به بهشت برین متصل دانسته و رسول اکرم صلى الله علیه وسلم می‌فرماید: وما یزال ثواب العلم یصل إلى صاحبه حتى بعد وفاته من غیر انقطاع، قال صلى الله علیه وسلم: (إذا مات الإنسان انقطع عمله إلا من ثلاثه. إلا من صدقه جاریه، أو علمٍ ینتفع به، أو ولدٍ صالح یدعو له) یعنی: «چون انسان بمیرد، عمل او قطع می‌شود، جز در سه چیز:

۱- صدقه‌ای که جاری و ادامه دار باشد.
۲- عملی که از آن سود برند.
۳- فرزند صالحی که برای او دعا کند».[صحیح مسلم].